داروهایی برای درمان بی خوابی

هشدار: این مقاله صرفا جهت اطلاعات عمومی میباشد و هرگز پیشنهادات آن را جایگزین دستور پزشک نکنید!

در برخی موارد، پزشکان داروهایی را برای درمان بی خوابی تجویز می‌کنند. تمام داروهای بی خوابی باید کمی قبل از زمان خواب مصرف شوند. پس از مصرف داروی بی خوابی سعی نکنید رانندگی کنید یا فعالیت‌های دیگری که نیاز به تمرکز دارند را انجام دهید زیرا این داروها باعث خواب آلودگی شما شده و می‌تواند خطر تصادف و حادثه را افزایش دهند. داروها باید همراه با شیوه‌های خواب درست و مناسب استفاده شوند.

مطلب پیشنهادی:  9 موردی که نشان میدهد قند زیادی مصرف میکنید

در اینجا چند دارو برای درمان بی خوابی وجود دارد:
•    داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی مانند ترازودون (Desyrel) در درمان بی خوابی و اضطراب بسیار خوب هستند.

•    بنزودیازپین‌ها: این قرص‌های خواب قدیمی- تمازپام (Restoril)، تریازولام (Halcion) و سایر قرص‌ها- ممکن است زمانی مفید باشند که بخواهید یک داروی بی‌خوابی که مدت بیشتری در سیستم بدن باقی بماند. به عنوان مثال، آن‌ها برای درمان مشکلات خواب مانند راه رفتن در خواب و وحشت‌های شبانه به طور موثری تاثیرگذار هستند. این داروها البته مشکلات جدی نیز دارند. آن‌ها می‌توانند باعث اعتیاد و وابستگی شوند. وابستگی به این معنی است که وقتی مصرف آن‌ها را متوقف می‌کنید، مشکلات جسمی یا روانی برای شما ایجاد می‌شود که این اتفاق در مورد بنزوها نیز می‌تواند رخ دهد. همچنین، یک هشدار بسیار مهم در مورد استفاده از آن‌ها با مواد افیونی وجود دارد، زیرا هم تنفس شما را کاهش می‌دهد و هم خطر اوردوز را افزایش می‌دهد.

•    دوکسپین (Silenor): این داروی خواب تأیید شده برای استفاده افرادی است که مشکل در خواب ماندن دارند. دوکسپین ممکن است با مسدود کردن گیرنده‌های هیستامین به حفظ خواب کمک کند. این دارو را مصرف نکنید مگر زمانی که بتوانید 7 یا 8 ساعت کامل بخوابید.

•    اسزوپیکلون (Lunesta): اسزوپیکلون همچنین به شما کمک می‌کند سریع بخوابید و مطالعات نشان می‌دهد که افراد به طور متوسط 7 تا 8 ساعت می‌خوابند. از اسزوپیکلون استفاده نکنید، مگر این که بتوانید یک شب را کامل بخوابید، زیرا این دارو می‌تواند باعث گیجی شود. به دلیل خطر ابتلا به اختلال در هوش و حواس در روز بعد، FDA توصیه می‌کند که دوز شروع اسزوپیکلون بیش از 1 میلی‌گرم نباشد.

•     لمبورکسانت (Dayvigo): مصرف این دارو برای افرادی که در خوابیدن و ماندن در خواب مشکل دارند تأیید شده است. لمبورکسانت با سرکوب و خواباندن بخشی از سیستم عصبی مرکزی که شما را بیدار نگه می‌دارد، کار می‌کند. ممکن است باعث شود روز بعد احساس خواب آلودگی کنید.

•    راملتئون (Rozerem): این داروی خواب متفاوت از سایرین عمل می‌کند. با هدف قرار دادن چرخه خواب و بیداری کار می‌کند، نه با سرکوب سیستم عصبی مرکزی. این دارو برای افرادی که مشکل خوابیدن دارند تجویز می‌شود. راملتئون را می‌توان برای استفاده طولانی مدت تجویز کرد و دارو هیچ شواهدی مبنی بر سوء مصرف یا وابستگی نشان نداده است.

•    سوورکسانت (Belsomra): این دارو با مسدود کردن هورمونی که باعث بیداری و بی خوابی می‌شود، عمل می‌کند. دارو سوورکسانت توسط FDA برای درمان افرادی که به دلیل ناتوانی در به خواب رفتن یا در خواب ماندن دچار بی‌خوابی هستند تأیید شده است. این دارو ممکن است باعث شود که روز بعد احساس خواب آلودگی کنید.

•    زالپلون (Sonata): در بین تمام قرص‌های خواب جدید، زالپلون برای زمان کمتری در بدن فعال می‌ماند. این بدان معناست که شما می‌توانید سعی کنید خودتان به خواب بروید. اما اگر همچنان ساعت 2 بامداد شده و شما بیدار هستید، می‌توانید بدون احساس خواب آلودگی در صبح بعد این قرص را مصرف کنید. اما اگر می‌خواهید در طول شب بیدار شوید، این ممکن است بهترین انتخاب برای شما نباشد.

•    زولپیدم (Ambien, Edluar, Intermezzo): این داروها به خوبی به شما کمک می‌کنند تا بخوابید، اما برخی از افراد می‌خواهند که نیمه شب از خواب بیدار شوند. زولپیدم اکنون در نسخه توسعه یافته، Ambien CR، در دسترس است. این ممکن است به شما کمک کند بخوابید و مدت طولانی‌تری در خواب بمانید. FDA  هشدار می‌دهد که شما را در روز بعد از مصرف Ambien CR نباید رانندگی کرده یا کاری انجام دهید که نیاز به هوشیاری داشته باشید زیرا این دارو مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند. شما نباید زولپیدم را مصرف کنید مگر این که بتوانید یک شب را به طور کامل بخوابید- یعنی حداقل 7 تا 8 ساعت. در موارد نادر، این داروها به دلیل ایجاد رفتارهایی در هنگام خواب یا در حالت نیمه خواب مانند راه رفتن و رانندگی در خواب و غیره، باعث آسیب رساندن به فرد می‌شوند. FDA  اسپری خوراکی تجویزی به نام Zolpimist که حاوی زولپیدم است را برای درمان کوتاه مدت بی خوابی ناشی از مشکل در به خواب رفتن را تایید کرده است.

•    داروهای خواب آور بدون نسخه: بیشتر این قرص‌های خواب آور آنتی هیستامین هستند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آن‌ها برای بی خوابی خوب عمل کرده و در روز بعد بتوانند باعث خواب آلودگی شوند. آن‌ها به اندازه‌ای بی خطر و ایمن هستند که بدون نسخه به فروش می‌رسند. اما اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید که حاوی آنتی هیستامین نیز هستند- مانند داروهای سرماخوردگی یا ضد آلرژی- ممکن است به ظور ناخواسته آنتی هیستامین را بیش از حد مصرف کنید.

اگر این داروها برای شما مؤثر واقع نشدند، پزشک ممکن است دارویی تائید نشده و بدون مجوز پیشنهاد کند. این‌ها داروهایی هستند که برای درمان بیماری‌هایی استفاده می‌شوند که در ابتدا برای آن‌ها ساخته نشده بودند. گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی قدیمی برای درمان بی خوابی تجویز می‌شوند زیرا مواد شیمیایی مغز را تغییر می‌دهند که منجر به تنظیم خواب فرد می‌شود. این داروهای قدیمی همچنین دارای اثر آرام بخش نیز بوده و باعث خواب آلودگی می‌شوند. آنها عبارتند از:
•    آمی تریپتیلین (الاویل)
•    میرتازاپین (Remeron SolTab, Remeron)
•    نورتریپتیلین (Aventyl، Pamelor)
•    ترازودون

FDA هشدارهایی را برای داروهای خواب که تجویز می‌شوند صادر کرد و به بیماران هشدار داد که این داروها می‌توانند واکنش‌های آلرژیک نادر و رفتارهای پیچیده مرتبط با خواب از جمله "رانندگی در خواب" را ایجاد کنند. آن‌ها همچنین به مردم هشدار دادند که مصرف داروهای خواب آور در شب می‌تواند توانایی آن‌ها را در کاملا هوشیار بودن و یا رانندگی- حتی روز بعد- مختل کنند.

به خاطر داشته باشید که داروهای خواب برای استفاده طولانی مدت نیستند. اگر بعد از 2 هفته همچنان مشکل خوابیدن دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

برای دیدن بیش از 10000 از بهترین و نزدیکترین پزشک و مشاور ها به لینک مراجعه نمایید