مجله آنلاین و اینترنتی بیزاَپ، شامل جدیدترین مطالب روز از جمله: ترفندهای خانه‌داری، نظافت منزل، چیدمان و دکوراسیون، آشپزی، تکنولوژی، زیبایی و حتی پزشکی و سلامتی است.
آشنایی با عوارض جانبی قرص‌های خواب آور
بین یک سوم و نیمی از مردم آمریکا بی خوابی دارند و از خواب کم شکایت دارند. شاید شما نیز یکی از آنها باشید اگر چنین است، ممکن است به مصرف یک قرص خواب آور فکر کرده باشید.یک قرص خواب می‌تواند در کوتاه مدت به مشکلات خواب شما کمک کند. اما دانستن هر چیزی که باید در مورد قرص‌های خواب آور بدانید بسیار مهم است. این شامل دانستن عوارض جانبی قرص‌های خواب نیز می‌شود. وقتی این کار را انجام می‌دهید، می‌توانید از استفاده نادرست این آرام بخش‌ها جلوگیری کنید.
بیشتر بخوانید: نحوه محاسبه زمان مناسب خوابیدن و بیدار شدن
قرص خواب آور چیست؟
اکثر قرص‌های خواب آور به عنوان "خواب آور و آرام بخش" طبقه‌بندی می‌شوند. این دسته خاصی از داروهایی است که برای خوابیدن یا ماندن در خواب ماندن می‌شود. خواب آورهای آرام بخش شامل بنزودیازپین‌ها، باربیتورات‌ها و انواع خواب آور‌ها هستند.
بنزودیازپین‌هایی مانند آتیوان، لیبریوم، والیوم و زاناکس داروهای ضد اضطراب هستند. آنها همچنین خواب آلودگی را افزایش داده و به خواب افراد کمک می‌کنند. تریازولام (Halcion) یک بنزودیازپین قدیمی‌تر و داروی آرام بخش و خواب آور است که تا حد زیادی با داروهای جدیدتر جایگزین شده است. در حالی که این داروها ممکن است برای کوتاه مدت مفید باشند، اما همه بنزودیازپین‌ها به طور بالقوه اعتیادآور بوده و می‌توانند باعث ایجاد مشکلاتی در حافظه و تمرکز شوند. آنها معمولاً برای درمان طولانی مدت مشکلات خواب توصیه نمی‌شوند.
باربیتورات‌ها، گروه دیگری از داروها در این طبقه‌ی آرام بخش-خواب آور، سیستم عصبی مرکزی را ضعیف کرده و می‌توانند باعث آرام بخشی شوند. باربیتورات‌های کوتاه اثر یا طولانی اثر به عنوان آرام بخش یا قرص خواب تجویز می‌شوند. اما معمولاً، استفاده از این داروهای خواب آور به عنوان داروی بیهوشی محدود می‌شود. در صورت مصرف بیش از حد می‌توانند کشنده باشند.
داروهای جدیدتر به شما کمک می‌کنند سریعتر به خواب بروید. برخی از این داروهای خواب آور، که همانند بنزودیازپین‌ها به گیرنده‌های مشابهی در مغز متصل می‌شوند، عبارتند از امبین، اس زوپیکلون (Lunesta) و زالپلون (Sonata). آنها نسبت به بنزودیازپین‌ها احتمال اعتیاد کمتری دارند، اما با گذشت زمان هنوز هم گاهی اوقات می‌توانند باعث وابستگی فیزیکی شوند. آنها می‌توانند به سرعت باعث افزایش خواب آلودگی و خواب شوند. یکی دیگر از داروهای خواب آور به نام راملتئون (Rozerem)، نسبت به سایر داروهای خواب آور متفاوت عمل می‌کند. این دارو روی هورمون مغزی به نام ملاتونین تأثیر می‌گذارد و اعتیادآور نیست. بلسومرا (Belsomra) یکی دیگر از داروهای خواب بی نظیر است که بر ماده شیمیایی مغز به نام اورکسین اثر گذاشته و اعتیادآور نیست. داروی خواب آور دیگری که اعتیاد آور نیست، سیلنور می‌باشد که نوع کم دوز داروی ضد افسردگی سه حلقه‌ای دوکسپین است.
عوارض قرص‌های خواب آور چیست؟
مانند اکثر داروها، قرص‌های خواب آور نیز عوارض جانبی دارند. با این حال، تا زمانی که یک قرص خواب آور خاص را امتحان نکنید، متوجه نخواهید شد که آیا این قرص‌ها برای شما عوارض جانبی در پی خواهند داشت یا خیر.
اگر آسم یا سایر مشکلات سلامتی دارید، پزشک ممکن است بتواند در مورد برخی از عوارض جانبی آن به شما بگوید. قرص‌های خواب‌آور می‌توانند با تنفس طبیعی تداخل داشته باشند و در افرادی که مشکلات مزمن ریوی مانند آسم، آمفیزم یا اشکال بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) دارند، بسیار خطرناک باشند.
عوارض جانبی رایج قرص‌های خواب آور مانند امبین، تریازولام، اس زوپیکلون، راملتئون و سوناتا عبارتند از:
سوزش یا سوزن سوزن شدن در دست‌ها، بازوها، ران‌ها یا پاها
تغییرات در اشتها
یبوست
اسهال
مشکلات تعادلی
سرگیجه
خواب آلودگی در طول روز
خشکی دهان یا گلو
گاز
سردرد
سوزش سردل
اختلالات حافظه در روز بعد
کندی ذهنی یا مشکلات تمرکز یا حافظه
درد یا حساسیت معده
لرزش غیرقابل کنترل بخشی از بدن
رویاهای غیر معمول در خواب
ضعف
مهم است که از عوارض جانبی احتمالی قرص‌های خواب آور آگاه باشید تا بتوانید دارو را قطع کرده و فوراً با پزشک خود تماس بگیرید تا از مشکلات سلامتی جدی‌تری جلوگیری کنید.
قرص‌های خواب آور و افراد مسن
اگر 65 سال یا بیشتر دارید، متخصصان توصیه می‌کنند که از مصرف تمام داروهای خواب آور خودداری کنید. این شامل داروهای بدون نسخه و داروهای جدیدتر زولپیدم مانند اسزوپیکلون (Lunesta)، زالپلون (Sonata) و زولپیدم (Ambien) می‌باشد.
در مقایسه با افراد جوان، افراد مسن شانس بیشتری برای داشتن مشکلات سلامتی هنگام مصرف داروهای خواب آور دارند. وقتی مسن‌تر هستید، قرص‌های خواب آور مدت زمان بیشتری در سیستم شما باقی می‌مانند. خواب‌آلودگی می‌تواند تا روز بعد از مصرف آنها ادامه پیدا کند. گیجی و مشکلات حافظه نیز برای شما یک عارضه جانبی شناخته شده خواهد بود. برای افراد مسن، این می‌تواند منجر به افتادن، شکستگی لگن و تصادفات رانندگی شود.
مقابله با سایر علائم برخی از داروهای خواب بدون نسخه می‌تواند به ویژه برای افراد مسن سخت باشد. ممکن است دهان شما خشک شود. همچنین ممکن است یبوست داشته و ادرار کردن برایتان سخت باشد.
قبل از این که تصمیم به مصرف قرص‌های خواب آور بگیرید، با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است یک معاینه پزشکی را توصیه کنند تا به شما برای پیدا کردن علت مشکلات خوابتان مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال خواب کمک شود. پزشک شما همچنین ممکن است راه‌هایی را برای درمان بی خوابی بدون استفاده از دارو پیشنهاد کند.
آیا قرص خواب عوارض جانبی پیچیده‌تری دارد؟
برخی از قرص‌های خواب آور دارای عوارض جانبی بالقوه مضر از جمله پاراسومنیا یا خواب پریشی هستند. پاراسومنیا حرکات، رفتارها و اعمالی هستند که کنترلی بر آنها ندارید، مانند راه رفتن در خواب. در طول پاراسومنیا، شما خواب هستید و از آن چه اتفاق می‌افتد کاملا بی اطلاع هستید.
پاراسومنیا همراه با قرص‌های خواب، رفتارهای پیچیده‌ای در خواب هستند که ممکن است شامل خوردن در حین خواب، برقراری تماس تلفنی یا داشتن رابطه جنسی در حالتی که فرد در خواب است، باشد. رانندگی در خواب، که رانندگی در حالت نیمه بیداری است، یکی دیگر از عوارض جانبی جدی قرص‌های خواب است. اگرچه این عوارض نادر هستند، اما تشخیص پاراسومنیا پس از تاثیر دارو دشوار است.
برچسب‌های محصولات داروهای آرام‌بخش و خواب‌آور حاوی متنی درباره خطرات بالقوه مصرف قرص‌های خواب‌آور است. از آن جایی که در صورت افزایش دوز قرص خواب، رفتارهای پیچیده در خواب بیشتر رخ می‌دهند، فقط آن میزانی را که پزشک تجویز کرده مصرف کنید- نه بیشتر.
آیا می‌توانم به قرص‌های خواب آور حساسیت داشته باشم؟
بله. افراد ممکن است به هر دارویی واکنش آلرژیک داشته باشند که این آلرژی می‌تواند به ماده فعال خود دارو یا هر یک از مواد غیرفعال آن (مانند رنگ، چسب یا پوشش) مربوط باشد. افرادی که واکنش آلرژیک به یک قرص خواب خاص دارند باید از مصرف آن خودداری کنند.
مهم است که در صورت بروز اولین نشانه‌های این عوارض جانبی جدی، که در زیر آمده است، با دکتر خود مشورت کنید:
تاری دید یا هر مشکل دیگری در بینایی شما
درد قفسه سینه
مشکل در تنفس یا بلع
احساس بسته شدن گلو
کهیر
گرفتگی صدا
خارش
حالت تهوع
تپش قلب
راش پوستی
تنگی نفس
ورم چشم‌ها، صورت، لب‌ها، زبان یا گلو
استفراغ
علاوه بر این، یک عارضه جانبی جدی (حتی کشنده!) در هر دارویی که کسی به آن حساسیت دارد، آنافیلاکسی (شوک آلرژی) است. آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک حاد است. اثر احتمالی دیگر آنژیوادم است که تورم شدید صورت است. اگر در معرض خطر واکنش‌های آلرژیک هستید، حتما این احتمالات را با پزشک خود در میان بگذارید.
چه زمانی قرص خواب مصرف کنم؟
معمولاً توصیه می‌شود که قرص خواب را درست قبل از زمانی که می‌خواهید بخوابید مصرف کنید. دستورالعمل‌های پزشک خود را که روی برچسب نسخه قرص خواب نوشته شده است را بخوانید. دستورالعمل‌ها اطلاعات خاصی بسته به داروی شما دارند. علاوه بر این، همیشه قبل از مصرف قرص خواب، زمان کافی را برای به خواب رفتن بگذارید.
آیا ترکیب قرص‌های خواب آور و الکل خطرناک است؟
بله. مخلوط کردن الکل و قرص‌های خواب‌آور می‌تواند اثرات آرامبخشی هر دو را افزایش دهد که این ترکیب می‌تواند باعث توقف تنفس فرد شده و حتی منجر به مرگ شود. نوشته‌های روی قرص‌های خواب آور در مورد مصرف الکل هنگام مصرف قرص هشدار می‌دهند.
همچنین، هنگام مصرف برخی از قرص‌های خواب آور، نباید گریپ فروت یا آبمیوه آن را مصرف کنید. گریپ فروت میزان جذب دارو در جریان خون و مدت زمان ماندن آن در بدن را افزایش می‌دهد. که می‌تواند باعث آرامبخشی بیش از حد شود.
آیا می‌توانم به قرص‌های خواب‌آور وابسته شوم؟
برای بی خوابی کوتاه مدت، پزشک ممکن است برای چند هفته قرص خواب تجویز کند. با این حال، پس از استفاده منظم برای مدت طولانی‌تر، برخی از قرص‌های خواب‌آور مانند بنزودیازپین‌ها یا بنزودیازپین آگونیست‌هایی مانند زولپیدم یا اسزوپیکلون ممکن است برای بدن فرد عادی شده و دیگر بر روی او اثر نکنند. (با این حال، قرص‌های خواب‌آور غیرعادی مانند بلسومرا، راملتئون یا سیلنور هنوز اعتیاد و عادی شدنی را نشان نداده‌اند.) همچنین ممکن است از نظر روانی به دارو وابسته شوید. سپس تصور این که بدون آن به خواب بروید شما را مضطرب می‌کند.
بدون قرص خواب، ممکن است به سختی بتوانید بخوابید. اگر این اتفاق بیفتد، می‌تواند نشانه‌ای از یک وابستگی فیزیکی یا عاطفی یا هر دو به قرص باشد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که استفاده طولانی مدت از قرص‌های خواب آور در واقع خواب را مختل می‌کند. بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد وابستگی جسمی یا عاطفی به قرص‌های خواب آور این است که دستورات پزشک خود دنبال کنید و در صورت توصیه، مصرف دارو را متوقف کنید.
بهترین و نزدیکترین
