کِتون چیست؟ + 6 مزیت کتون برای سلامت بدن
کتون یک منبع انرژی معجزهآسا است که در طول دهه گذشته، توجه بسیاری از کارشناسان و محققان تغذیه را به خود جلب کرده است. کتون کربوهیدرات، چربی و حتی پروتئین هم نیست. ما آنها را کتون یا بدن کتون مینامیم (در ادامه بیشتر راجع به تفاوت آنها خواهیم گفت). با این حال، کتونها برای بدن شما چیز جدیدی نیستند! در حقیقت قلب و قشر کلیه شما (بخشی از کلیه که در آن عمل تصفیه انجام میشود)، همین حالا هم از کتونها به عنوان انرژی استفاده میکنند. این سلولها ترجیح میدهند به جای شکر، کتونها را مصرف کنند.
پس از روزها رعایت روزه یا رژیم کتوژنیک، تولید کتون افزایش یافته و سلولهای دیگری مانند عضلات یا سلولهای مغز شما، برای تامین انرژی شروع به استفاده از آنها میکنند. در واقع هدف اصلی رژیم غذایی کتوژنیک همین است، اما اهمیت این جایگزینی در چیست؟ کتونها تنها یک منبع انرژی دیگر برای بدن هستند، اینطور نیست؟
فواید مصرف کتون به جای شکر
گلوکز تقریباً برای تمام سلولهای بدن، منبع انرژی اصلی به حساب میآید. دلیلش این است که گلوکز خیلی سریعتر از هر منبع سوختی دیگری، میتواند به انرژی تبدیل شده و این کار را بدون کمک میتوکندری (اصلیترین مولد انرژی سلول) انجام دهد. با این حال، مصرف گلوکز به عنوان سوخت، برخی اثرات منفی را نیز به همراه دارد.
آنچه سریع به دست میآوریم، در کارایی و بازده از دست میدهیم. در طی فرآیند سوزاندن قند، رادیکالهای آزاد بیشتر و گونههای اکسیژن واکنش پذیر (ترکیبات مضری که میتوانند باعث آسیب زدن به سلول شوند) آزاد میشوند. همچنین، نسبت به زمانی که از کتون و چربی به عنوان سوخت استفاده میکنیم، انرژی کمتری تولید میشود.
کتونها منبع سوخت کارآمدتری هستند که از تولید رادیکالهای آزاد و گونههای اکسیژن واکنش پذیر، جلوگیری میکنند. این امر به ویژه برای سلولهای مغزی که برای سوخت از کتونها به جای شکر استفاده میکنند، مزایای زیادی به همراه دارد. به عنوان مثال، مطالعات انجام شده روی افراد مبتلا به انواع مشکلات شناختی، از بیماری پارکینسون گرفته تا صرع، تایید میکنند که استفاده از کتونها به عنوان سوخت، میتواند عملکرد مغز را، به طرز چشمگیری بهبود ببخشد. با این حال، مزایای سوختن کتون برای کسب انرژی، صرفا به مغز محدود نمیشود. بسیاری از سلولهای دیگر، مانند سلولهای عضلانی نیز از استفاده از کتون، بهرهمند میشوند، اما شما نمیتوانید از این مزایا بهرهمند شوید مگر اینکه ابتدا، ذخایر قند خود را مصرف کنید!
پیش به سوی کتوزیس
استفاده از کتونها به عنوان منبع انرژی غالب، فرآیندی است که به عنوان کتوزیس شناخته میشود و زمانی اتفاق میافتد که بدن گلوکز کافی نداشته باشد. این اتفاق زمانی رخ میدهد که بدن از تمام گلیکوژن (ذخایر قند) خود استفاده کرده و کربوهیدرات کافی از رژیم دریافت نکند. با این وجود، قبل از شروع به سوزاندن کتونهای بیشتر، بدن به گلوکونئوژنز، روند تبدیل ترکیبات غیرقندی مانند اسیدهای آمینه به قند، تکیه میکند. این یک روند صرفه جویانه در بدن است، اما خیلی کارآمد نیست و باعث از بین رفتن عضلات میشود.
خوشبختانه اسیدهای آمینه فقط طی دو تا سه روز اول محدودیت کربوهیدرات به عنوان منبع انرژی غالب استفاده میشوند؛ زیرا بدن شما میخواهد انرژی و توده عضلانی خود را حفظ کند. بدن برای جایگزینی پروتئین، از یک منبع سوخت کارآمدتر یعنی کتون استفاده میکند که باعث حفظ توده عضلانی میشود.
کتون دقیقاً چیست؟
با جستجو کردن کتون در گوگل، نتیجه حاصل شده به بدن کتون اشاره دارد. در بسیاری از موارد، کتون و بدن کتون به جای یکدیگر استفاده میشوند اما دقیقاً مانند یکدیگر نیستند.
از نظر تکنیکی، کتونها ترکیبات آلی هستند که حاوی یک گروه کربونیل (یک اتم کربن که دو بار به یک اتم اکسیژن پیوند خورده) است که به دو گروه هیدروکربن ساخته شده توسط اکسید کردن الکلهای ثانویه منفرد پیوند میخورد. شاید این توضیح شیمی آلی برای شما قابل فهم نباشد. پس بیایید به نمونهای از کتون نگاه کنیم تا به شما در داشتن درکی واضحتر کمک کنیم:
استون سادهترین کتون است. طی دو هفته اول رژیم کتوژنیک، بدن ممکن است مقداری از آن را ساخته و در نفس آزاد کند. به همین دلیل ممکن است در طی چند هفتهی اول رژیم کتوژنیک، دهان شما بوی بد دهد.
وقتی به تصویر استون نگاه میکنید، یک گروه کربونیل را میبینید که به دو گروه هیدروکربنی متصل شده است. گروه کربونیل یک «C» بزرگ یا یک اتم کربن بزرگ است که به طور دو تایی (با دو خط مستقیم مشخص شده است) به یک «O» یا اکسیژن بزرگ پیوند داده شده است. این اتم کربن نیز به دو گروه هیدروکربن منفرد پیوند خورده است (با یک خط مشخص شده است).
گروه هیدروکربن به هر ترکیبی گفته میشود که کاملاً از هیدروژن و کربن تشکیل شده است. در مولکول استون ما، دو گروه هیدروکربن خواهید یافت که هر یک را گروه متیل مینامند. هر گروه متیل شامل یک اتم کربن است که به سه مولکول هیدروژن پیوند خورده است.
آیا شیمی آلی هنوز برای شما خیلی پیچیده است؟ خب، خبر خوب این است که درک آن کاملاً ضروری نیست. تنها چیزی که واقعاً باید بدانید این است که استون به طور همزمان یک کتون و یک بدن کتون است، در حالی که دیاتیل - یکی دیگر از کتونهای طبیعی که یک طعم دهنده محبوب مصنوعی کرهای برای ذرت بو داده است - فقط یک کتون است. شاید شما هم بخواهید بدانید که چرا اینگونه است.
بدنهای کتون واقعی را بشناسیم
همه بدنهای کتون، کتون هستند اما همه کتونها بدن کتون نیستند! این یک معما نیست، بلکه حقیقت است.
میلیونها ترکیب کتونی بالقوه وجود دارند که میتواند با ترکیبات مختلف از گروههای مختلف هیدروکربن تشکیل شوند اما همه آنها به عنوان بدن کتون در نظر گرفته نمیشوند. وقتی مطالعات و مقالات در مورد بدن کتون صحبت میکنند، منظور آنها سه کتونی است که بدن به طور طبیعی آن را تشکیل میدهد. کتونهای دیگری مانند دیاتیل (کتونی که قبلاً ذکر کردیم) توسط بدن تولید نمیشوند، بنابراین در گروه «بدن کتون» قرار نمیگیرند.
در ادامه نیز کتونهایی را خواهیم دید که بدن کتون هستند:
- استواستات
- بتا هیدروکسی بوتیرات (BHB)
- استون
این سه تنها کتونهایی هستند که در بدن تولید میشوند. همه آنها توسط کبد تولید شده و هنگامی که گلوکز به راحتی در دسترس نیست به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار میگیرند اما همه آنها در زمانهای مختلف به روشهای کمی متفاوت تولید میشوند.
چگونه بدنِ کتون تشکیل میشود
وقتی گلوکز به راحتی در دسترس نباشد، چربی توسط کبد به مولکولهای گلیسیرین و اسید چرب تجزیه میشود. سپس اسید چرب در فرآیندی به نام کتوژنز بیشتر شکسته میشود. در طی این فرآیند، استواستات اولین بدن کتونی است که تولید میشود. سپس استواستات یا به BHB یا به استون تبدیل میشود. استون کمترین مقدار بدن کتون است اما ممکن است هنگام شروع رژیم کتوژنیک در مقادیر بیشتری تولید شود.
در حالی که سلولهای شما به محدودیت کربوهیدرات عادت میکنند، بتا هیدروکسی بوتیرات تبدیل به رایجترین بدن کتون شده و سلولهای مغر و ماهیچههای شما استفاده از آن را به عنوان منبع انرژی اصلی شروع میکنند. در واقع، هنگامی که به رژیم کتو عادت کردید، کتونها میتوانند بیش از 50 درصد نیازهای انرژی پایه شما و 70 درصد از نیازهای انرژی بدن شما را تامین کند.
اما این فقط یک محصول جانبی متابولیکی از چربی است که ما در اینجا در مورد آن صحبت میکنیم. چگونه این محصول جانبی ممکن است به منبع انرژی اصلی مغز شما تبدیل شود؟
استیل-کوآ و چرخه اسید سیتریک
اگر چرخه اسید سیتریک در میتوکندری سلولهای هوازی اتفاق نمیافتاد، استواستات و BHB به منبع انرژی تبدیل نمیشدند. این چرخه یک فرآیند متابولیکی است که اکثر سلولهای بدن از آن برای مهار الکترونهای با انرژی زیاد از یک ترکیب کربن به نام استیل-کوآ استفاده میکنند.
استیل-کوآ از کجا میآید؟ کربوهیدرات، پروتئین، چربی و کتون.
در حقیقت، دلیل اصلی اینکه چرا کبد استواستات و BHB تشکیل میدهد، این است که آنها میتواند در سلولی که به انرژی نیاز دارد به دو مولکول استیل-کوآ تجزیه شوند. هنگامی که آنها داخل سلول قرار گرفتند، دو مولکول استیل-کوآ وارد چرخه اسید سیتریک میشوند، الکترونهای با انرژی بالای آنها به مولکولهای NAD و FAD منتقل شده و تبدیل به دی اکسید کربن میشوند. سپس مولکول های NAD و FAD با الکترون پیوند میخورند و NADH و FADH2 را تشکیل میدهند. به عبارت دیگر، این مولکولهای NADH و FADH2 به عنوان یک مولکول برای ذخیره موقت الکترونهای با انرژی زیادی عمل میکنند که از تجزیه مولکولهای استیل-کوآ بدست آوردیم.
هدف از انجام همه این فرایندها چیست؟ شکل دادن ATP (رایجترین ترکیبی که بدن برای ذخیره و آزاد سازی انرژی استفاده میکند).
برای شکل دادن ATP، الکترونهای گرفته شده از استیل-کوآ در طی چرخه اسید سیتریک باید فرایند دیگری به نام فسفوریلاسیون اکسیداتیو را طی کنند. در طی فرآیند فسفوریلاسیون اکسیداتیو، الکترونهای NADH و FADH2 به یک مولکول اکسیژن تبدیل میشوند تا در نهایت ATP تشکیل شود. این یکی از فرایندهایی است که بدن ما برای تولید انرژی پشت سر میگذارد.
یک نکته مهم که باید به خاطر داشته باشید این است که میزان انرژی تشکیل شده طی این دو فرآیند (چرخه اسید سیتریک و فسفوریلاسیون اکسیداتیو) به منبع انرژی مورد استفاده بستگی دارد. به عنوان مثال، BHB 3 مولکول ATP بیشتری از استواستات تولید میکند زیرا تحت یک واکنش منحصر به فرد قرار گرفته که یک مولکول اضافی NADH برای سلول فراهم میکند. به طور کلی، چرخه اسید سیتریک همراه با فسفوریلاسیون اکسیداتیو، بیش از 95 درصد از انرژی مورد استفاده سلولهای هوازی مانند قلب، عضله، مغز و سلولهای کلیه را تامین میکند. با این حال، گلبولهای قرمز و سلولهای کبدی از این انرژی استفاده نمیکنند؛ زیرا نمیتوانند کتونها را به عنوان منبع انرژی خود بسوزانند.
بدن تنها با استفاده از کتون نمیتواند زنده بماند!
به منظور استفاده سلول از چرخه اسید سیتریک و فسفوریلاسیون اکسیداتیو برای تولید انرژی، آنها باید دارای میتوکندری و انواع آنزیمهای خاص باشد. هر سلول در بدن، هر دو اینها را ندارد. به عنوان مثال، گلبولهای قرمز خون هیچ میتوکندری در خود ندارند و سلولهای کبدی فاقد آنزیمی به نام کوآ ترانسفراز هستند. این امر باعث میشود که این سلولها برای تأمین انرژی خود به گلوکز وابسته شوند. با این حال، این بدان معنا نیست که ما برای زنده ماندن باید از کربوهیدرات برای کبد و سلولهای قرمز خون استفاده کنیم. کبد روش دیگری برای تولید قند دارد.
کتوژنز و گلوکونئوژنز همکار هستند!
گلیسیرین که قبلاً به آن اشاره کردیم و از تجزیه چربی تشکیل میشد را به خاطر دارید؟ قرار نیست هدر برود.
در حالی که اسید چرب از چربی به کتون تبدیل میشود، گلیسیرین در حین گلوکونئوژنز به گلوکز تبدیل میشود. این یک روند متابولیکی طبیعی است که از اسیدهای آمینه موجود در پروتئین، لاکتات موجود عضلات و گلیسیرین موجود در اسیدهای چرب گلوکز تشکیل میگردد. در زمان روزه یا محدودیت کربوهیدرات، فرایند گلوکونئوژنز برای حفظ قند خون به اندازه سالم و تامین انرژی کبد و گلبولهای قرمز خون شروع میشود؛ این در حالی است که از کتوژنز (سوختن کتون برای انرژی) برای تأمین انرژی مغز، قلب، کلیه، عضله، و سایر سلولهای هوازی مورد استفاده قرار میگیرد.
رابطه بین کتوژنز و گلوکونئوژنز برای درک افراد از رژیم کتوژنیک ضروری است، اما چرا؟
زیرا اگر پروتئین کافی مصرف نکنید، از بافتهای عضلانی شما برای تولید گلوکز مورد نیاز بدن استفاده میشود. از طرف دیگر، اگر بیش از حد پروتئین بخورید، بدن شما هرگز کتوزیس عمیق را تجربه نخواهد کرد. با این حال، حتی اگر همه نسبتهای درشت مغذی خود را رعایت کنید، بدن شما بلافاصله تولید کتون خود را افزایش نمیدهد. در واقع، سه روز طول میکشد تا بدن شما وارد فاز کتوزیس شود (بدون کمک کتونهای برون زاد).
کتونهای برون زاد کدامها هستند؟ آیا آنها ارزش استفاده کردن را دارند؟
در طول این مقاله، ما در مورد کتونهای درون زاد یا کتونهای ساخته شده در بدن صحبت کردیم. با این حال، ممکن است با مصرف کتونهای برون زاد بدون اینکه منتظر تولید کتون توسط کبد باشید، بدن شما وارد فاز کتوزیس شود. در حال حاضر، تنها كتونهای برون زاد واقعی موجود در بازار نمكهای كتونی مشتق شده طبیعی هستند كه در آنها استواستات یا BHB با سدیم، پتاسیم و یا كلسیم تركیب میشود. اما آیا این نمکها واقعاً تاثیرگذار هستند؟
تحقیقات انجام شده در مورد نمکهای کتون محدود است، اما به نظر میرسد که آنها سطح کتون را افزایش میدهند. در مطالعات انجام شده روی افراد ناشتا، یک نمک کتون سدیم استواستات به صورت وریدی برای آنها تجویز شد. این تزریق باعث افزایش 47 -92 درصد کل سطح کتون شد. با این حال، 67 –90 درصد از تولید کتون درون زا در حالت عادی روزه کاهش یافت.
این اعداد و ارقام برای شما چه معنی دارند؟
مصرف نمکهای کتون احتمالاً سطح کتون شما را افزایش میدهند اما ممکن است برای رژیمهای غذایی طولانی مدت کتوژنیک مفید واقع نشوند. زیرا خوردن کتون باعث بالا رفتن سطح کتون شده و باعث میشود کبد تولید کتون را متوقف کند. به عبارت دیگر، مصرف مکملهای کتون باعث میشود بدن شما دیگر کتونهای خاص خود را تولید نکند.
اگر هدف شما واردن شدن به فاز کتوزیس به مدت طولانی است پس کتونهای برونزاد بهترین انتخاب برای شما نیستند. هر چند، این نوع کتونها یکی دیگر از مکملهایی هستند که میتوانند مانند روغن MCT به افزایش تولید کتون کمک کنند. با کمک این روغن، کبد شما به صورت طبیعی سوزاندن کتونها را بلافاصله برای تولید انرژی شروع میکند (و بسیار ارزان قیمتتر از دیگر انواع کتونهای برونزاد است).
چگونه میزان کتونها را بدون عوارض جانبی افزایش دهیم؟
اگرچه آنها خود کتون نیستند اما تری گلیسیریدهای زنجیره متوسط (MCT) میتوانند در کبد به بدنهای کتون تجزیه شوند، فرقی نمیکند که بدن در فاز کتوزیس باشد یا نه.
MCTها چربی اشباع شدهای هستند که مانند دیگر چربیهای اشباع شده نیستند. بیشتر چربیهای اشباع شدهای که مصرف میکنیم باید از طریق لنف به قلب و عضلات منتقل شده و مواد باقیماندهای که ممکن است به کتون تبدیل شوند، به کبد شما برده شود. با این وجود، MCTها مسیر طبیعی هضم چربی را دور زده و مستقیماً به کبد میروند و در آنجا میتوانند بلافاصله به بدن کتون تبدیل شوند. فارغ از اینکه رژیم پرکربوهیدرات یا رژیم کتوژنیک دارید، این اتفاق رخ میدهد، شگفتآور است!
این روغنهای افزایش دهنده کتون به صورت طبیعی در نارگیل، شیر نارگیل و روغن نارگیل پیدا میشوند اما موثرترین راه برای دریافت MCTها مصرف روغن مکمل MCT است. بهترین روغن MCT برای مصرف، آن دسته از MCTهایی هستند که به طور انحصاری حاوی تری گلیسیرید با زنجیره متوسطی باشند که اسید کاپریلیک (تری گلیسیرید زنجیره متوسط C-8) نامیده میشود. اسید کاپریلیک با این ویژگی خود شناخته میشوند که نسبت به انواع دیگر تری گلیسیریدهای زنجیره متوسط سریعتر و راحتتر در کتونها هضم میشود.
با این حال، اگر توانایی خرید اسید کاپریلیک با قیمت بالاتر را ندارید، هر روغن MCT دیگری به شما کمک میکند. من شخصاً یک یا دو قاشق غذاخوری از این روغن را در شیکهای پروتئینی، سس سالاد و سسهای معمولی میریزم، متوجه شدم که این کار همیشه سطح انرژی و احساس سیری من را افزایش میدهد.
مهم است که دوز مناسب روغن MCT را بدانید. اگر در مدت زمان کم، حجم زیادی از آن را مصرف کنید، احتمالاً با مشکلات گوارشی روبرو خواهید شد. به همین دلیل یافتن دوز مصرفی که سطح انرژی شما را بدون هیچ گونه عوارض جانبی افزایش دهد، ضروری است. وقتی دوز مناسب این روغن را برای خودتان بدانید، میتوانید مصرف روغن MCT را به همان اندازه نگه داشته یا مقدار آن را به آرامی افزایش دهید.
نکته مهم این است که این روغن مکمل MCT ممکن است برای بیماران دیابتی مناسب نباشد. مطالعات انجام شده روی موشها نشان داد که روغن MCT مکمل میتواند برای سلامتی موشهایی که از نظر تنظیم قند خون مشکل دارند، مضر باشد. این یافتهها ممکن است نشان دهنده این مسئله باشد که روغن مکمل MCT میتواند احتمال کتواسیدوز دیابتی را در افراد مبتلا به دیابت افزایش دهد.
کتواسیدوز دیابتی – عارضه جانبی کتوزیس
بالا بردن کتونهای خون ایده خوبی برای همه نیست. وقتی انسولین در دسترس نباشد یا به درستی کار نکند، سطح کتون میتواند به طرز چشمگیری افزایش یافته و به سطح ناسالم برسد. این را معمولاً کتواسیدوز دیابتی مینامند. از آنجایی که این اتفاق در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 رخ میدهد، آن را «دیابتی» و از آنجایی که مقدار بیش از حد کتون باعث بیش از حد اسیدی شدن خون میشود، آن را «کتواسیدوز» مینامند.
این تغییر در اسیدیته شدن خون میتواند مرگبار باشد اما میزان آن به راحتی قابل کم کردن است. رایجترین علائم آن تشنگی، تکرر ادرار، حالت تهوع، درد شکمی، احساس ضعف، تنفس با بوی میوه و گیجی است. اگر چنین علائمی دارید، با نوشیدن آب زیاد ممکن است علائم شما کم شود. در صورت بهتر نشدن علائم با پزشک خود مشورت کنید.
با این حال، کتواسیدوز دیابتی میتواند قابل پیشگیری باشد. با دنبال کردن رژیم غذایی کتوژنیک احتمال کمتری وجود دارد که هم افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و هم نوع 2 با سطح قند خون و میزان کتونهای خود دچار مشکل شوند و بیشتر احتمال دارد که از مزایای کتوزیس بهرهمند شوند؛ البته تا زمانی که سطح انسولین آنها مدام کنترل شود.
اما در مورد افرادی که مبتلا به دیابت نیستند، چطور؟
بسیار بعید است که افراد سالم دچار کتواسیدوز شوند. بدن سالم انسولین زیادی تولید میکند و سلولهای آن به طور مناسب به آن انسولین پاسخ میدهند. همین مسئله به کبد اجازه میدهد که در زمان مناسب کتون تولید کرده و تولید کتون را قبل از اینکه بدن کتون زیادی در خون آزاد شود، متوقف کند.
فواید کتون برای سلامت بدن
در دهه آینده، تحقیقات بیشتری در مورد کتونها انجام خواهد شد اما در اینجا لیستی کوتاه از مزایای آن وجود دارد که تاکنون به صورت علمی اثبات شدند:
1. کتونها باعث تحریک تولید میتوکندری میشوند
پس از اینکه میتوکندریها تنها سوزاندنِ کتون را برای تولید انرژی آغاز میکنند، میتوکندریهای جدید در سلولها تشکیل میشوند. مشخص شده است که این اتفاق در سلولهای مغزی افرادی رخ میدهد که رژیم کتوژنیک را دنبال میکنند.
چرا این امر مهم است؟ زیرا میتوکندری بیشتر منجر به انرژی بیشتر و سلولهای سالمتر می شود.
2. کتوزیس از سیستم عصبی مراقبت کرده و آن را بازسازی میکند
بسیاری از مطالعات نشان دادند که کتونها به حفظ عملکرد سلولهای عصبی پیر کمک کرده و به بازسازی سیستم عصبی آسیب دیده و سوء عملکرد آنها کمک میکنند. به عنوان مثال، مطالعهای نشان داد که کتونها به بهبود بیماران مبتلا به آسیب حاد مغزی به طور قابل توجهی کمک میکند.
3. کتونها عملکردی مشابه آنتیاکسیدان دارند
سوزاندن کتون برای تولید انرژی باعث کاهش تعداد گونههای اکسیژن واکنش پذیر و رادیکالهای آزاد تولید شده میشود. این امر به محافظت بدن در برابر آسیبها و بیماریهایی کمک میکند که گونههای واکنش پذیر اکسیژن و رادیکالهای آزاد میتوانند آنها را ایجاد کنند.
4. کتون توده عضلانی را حفظ میکند
وقتی توده عضلانی خود را از دست میدهید، سالها زندگی خود را از دست دادید! این یک عارضه جانبی ناخوشایند در نتیجه بالا رفتن سن است. با این حال، دنبال کردن رژیم کتوژنیک میتواند درمانی برای این مشکل باشد.
بسیاری از مطالعات نشان دادند که کتونها در زمینه از دست نرفتن عضله تاثیرگذار هستند. این اثر به ویژه در افرادی که کالریهای خود را برای کاهش وزن محدود کرده بودند، بیشتر دیده شد. این امر نه تنها رژیم کتوژنیک و کتونها را به ابزاری عالی برای از بین بردن چربی تبدیل میکند، بلکه باعث افزایش طول عمر نیز میشود.
5. کتونها به جلوگیری از پیشرفت سرطان کمک میکنند
مطالعات نشان دادند که کتونها میتوانند به مبارزه با سرطان کمک کنند. دلیل آن نیز ناتوانی استفاده سلولهای سرطانی از کتون به عنوان انرژی است. بدون منبع انرژی، سلولهای سرطانی هیچ انرژی برای رشد کردن ندارند و سیستم ایمنی بدن میتواند به از بین آنها در بدن کمک کند.
6. کتونها میتوانند به افزایش کیفیت زندگی افراد اوتیسمی کمک کنند
مطالعات روی موشهایی که رفتارهای مشابه با انسانهای مبتلا به اوتیسم را نشان میدادند، نتایج امیدوار کنندهای به ما میدهد. در این مطالعات، محققان دریافتند که رژیم کتوژنیک میتواند رفتارهای مشابه اوتیسم را در موشها بهبود بخشیده و حتی آنها را درمان کند.
این نتایج مثبت احتمالاً توسط دو عامل ایجاد شده است. اولین عامل این است که سلولهای مغز وقتی به جای قند از کتون برای انرژی استفاده میکنند، کارایی بیشتری دارند. ثانیاً، کتونها میتوانند بر سلولهای عصبی اثری مهار کننده داشته باشند. چه اتفاقی میافتد وقتی که یک سیستم عصبی بیش از حد تحریک پذیر را کارآمدتر و کمتر فعال کنید؟ نتیجه آن رفتارهای اوتیسم مانند کمتر است.
جمع بندی
تا زمانی که سطح انسولین را مناسب نگه داشته و رژیم کتوژنیک را با نسبت درستی از درشت مغذیها دنبال کنید، وارد فاز کتوزیس شده و بسیاری از مزایای کتونها را بدون هیچ عارضه جانبی دریافت خواهید کرد. اگر شما به افزایش سریع کتون نیاز دارید، استفاده از روغن مکمل را امتحان کنید. این روغن اشباع شده تولید کتون را برای بدن سادهتر کرده و کار شما را برای عادت کردن به رژیم غذایی کتوژنیک راحتتر میکند. هرچند، نباید گلوکونئوژنز را فراموش نکنید. بدون دریافت پروتئین و چربی مناسب، بدن شما به جای استفاده از کتوزیس به استفاده از گلوکونئوژنز برای تولید انرژی ادامه میدهد.
بهترین مرکز رژیم درمانی رو در بیزاَپ پیدا کن.